Als je perfectionistisch bent aangelegd bestaat de kans dat je (al dan niet onbewust) van jezelf verwacht dat je bovennatuurlijke prestaties levert.

Je probeert de perfecte werknemer, ouder, collega, vriend(in), partner, zoon of dochter, ondernemer, ... te zijn.

Ergens onderweg heb je geleerd om in alles zo goed mogelijk je best te doen en niet te klagen. Je voelt je moe, hebt vooral nood aan rust en vakantie en het lijkt alsof je steeds meer gedaan moet krijgen.

Plots overvalt het je. Je lichaam kan niet meer. Je hoofd is moe. En jij bent boos. Want je wil alles kunnen blijven doen zoals je bezig bent. Je hebt alleen even wat rust nodig.

De eerste stap die veel mensen met een burn-out moeten zetten is beseffen dat ze, net als iedereen, in de eerste plaats een mens zijn. Een doodgewone, simpele mens. Met menselijke eigenschappen. Goede eigenschappen, maar ook gebreken. Niemand is bovenmenselijk. En we hoeven ook niet bovenmenselijk te willen zijn. Gewoon mens zijn is al uitdagend genoeg.