"Ja maar... jij begrijpt mij niet, want ik ben anders!"
"Voor mij geldt dat niet helemaal, want ik ben anders."
"Ik heb altijd al geweten dat ik anders was."

Dit zijn allemaal uitspraken die ik wel eens vaker hoor. Ik heb daar altijd een dubbel gevoel bij. Enerzijds klopt het helemaal: ieder persoon is anders. Anderzijds hou ik er niet van als het "anders-zijn" als een soort excuus wordt gebruikt.

Het is nu eenmaal een realiteit dat we allemaal anders zijn. En zelfs in het anders zijn dan alle anderen, ben jij nog steeds anders.

Helaas zijn we aan het evolueren naar een bewustwording die op zoek gaat naar het anders zijn en daar extreem de nadruk op legt. Als iemand zich "doorsnee" voelt, zou die zich bij wijze van spreken al schuldig moeten voelen, omdat die níet anders lijkt.

Er wordt al bijna gedaan dat het "anders" zijn een soort talent is. Ik geef een paar voorbeelden:

Er wordt zoveel nadruk gelegd op die bijzondere eigenschappen, dat we soms voorbijlopen aan wat er - volgens mij - écht toe doet: de persoon zelf.

Natuurlijk mag jij jouw eigen geaardheid hebben en natuurlijk merk ik op dat er iets bijzonder is aan jou. Maar het feit dat jij anders bent dan ... tja, dan wie eigenlijk?

Oké, het feit dat jij anders bent dan ik maakt jou niet méér noch minder speciaal dan ik of dan iemand anders. Bovendien wil ik jou leren kennen om wie jij bént, niet om één of andere kwaliteit / aandoening / anders-zijn.

Anders in het anders-zijn

Ik wil over niemand oordelen, dus heeft het ook geen zin om voorbeelden aan te halen waarover ik niets te zeggen heb. Maar ik kan wel mezelf als voorbeeld nemen. 

Ikzelf ben dus een vrouw, wat betekent dat ik me wel herken in het vrouw-zijn. Toch ken ik heel wat vrouwen die compleet anders zijn dan ikzelf. Enerzijds hebben we die connectie met elkaar, omdat we tot dezelfde speciale groep vrouwen behoren. Anderzijds kunnen we mijlenver van elkaar afstaan, omdat we andere overtuigingen hebben, iets compleet anders hebben meegemaakt, een andere geaardheid hebben, een andere huidskleur...

Je kan dat ook heel erg verengen. Wie mij kent weet intussen dat ik herstellende ben van borstkanker. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik een aantal mensen heb leren kennen die ook borstkanker hebben of gehad hebben. Toch is er niet één iemand die exact dezelfde borstkanker had als ik. Daarnaast heb ik ook endometriose. Tot op heden ben ik nog niemand tegengekomen die 100%hetzelfde heeft meegemaakt als ik. Ik ken wel nog iemand met endometriose die ook borstkanker heeft gehad en toch was dat op andere momenten in haar leven. Ons verhaal lijkt dus wel op elkaar, toch zijn we anders.

Zelfs al zit je op hetzelfde moment samen in een bepaalde situatie, dan nog kan je anders reageren op die situatie. Omdat je een andere opvoeding hebt gehad, in een andere omgeving bent terechtgekomen, omdat je anders in je vel zit, ...

Jij bent wie jij bent

Ik heb het hier vooral over eigenschappen van mensen, hun aandoeningen of situaties die ze hebben meegemaakt.

Daar kunnen we het uren over hebben, maar voor mij blijft het belangrijkste dat jij bent wie jij bent. Je hoeft niet aanvaard te worden omdat je "anders" bent, je mag aanvaard worden omdat je bent wie je bent. Met je fantastische eigenschappen en je mogelijke tekortkomingen. Wat die ook mogen zijn.

Ik hoop dat jij je kan en mag omringen met mensen die jou aanvaarden om wie jij bent. En dat jij op jouw beurt de mensen in jouw omgeving aanvaardt om wie zij zijn. 

Als we dat kunnen bereiken... dan denk ik dat de wereld een mooiere plek is.

Hoe zie jij dat?