Gelukkig kan je niet altijd zien dat mensen ziek zijn. Stel je voor dat je chronisch ziek bent en je ziet er bovendien ook nog eens altijd heel ziek uit.
Toch kan dit ook een grote last met zich meebrengen. Omdat mensen die ziek zijn en/of pijn hebben zich vaak echt niet goed in hun vel voelen.
Ze doen echter wel hun best om dit zo goed mogelijk te verbergen. Want ALS ze de energie hebben om anderen te zien, dan willen ze het beste maken van die momenten. Dus willen ze zich kunnen amuseren. De gevolgen die ze daarvan dragen, delen ze liever niet met je.
Veel mensen die chronisch ziek zijn hebben bovendien een lange weg achter zich waarin ze niet gezien werden. Artsen konden de oorzaak van hun klachten niet meteen vinden, ze werden bestempeld als "aanstellers" en hebben jarenlang moeten zoeken naar de oorzaak van hun klachten.
Het is dus een lastig evenwicht voor mensen die chronisch ziek zijn. Ze moeten constant op zoek naar een evenwicht tussen aanvaarden wat hen overkomt, luisteren naar hun lichaam, voldoende bewegen om het eventuele herstel te bevorderen of de evolutie van de aandoening te vertragen, ...
Anderzijds moet hun omgeving op zoek naar het evenwicht tussen begripvol zijn en liefdevol motiveren om zo veel mogelijk te genieten van het leven.
Chronisch ziek zijn is niet eenvoudig. Niet voor de patiënt en niet voor hun omgeving. Maar één ding is wel zeker: mensen doen niet alsof ze chronisch ziek zijn. Ze doen vaak wel alsof alles goed gaat. Al was het maar om hun ziekte en hun pijn even te proberen vergeten.
Hoe gaat het met jou?