We hebben het vaak over zelfzorg alsof het neerkomt op jezelf eens lekker in de watten leggen. Een gezichtsmasker, een flinke dosis comfort food, urenlang series kijken onder een warme deken op de bank. En geloof me, daar is absoluut niets mis mee. Soms hebben we die pure, onvervalste zachtheid nodig. Iets wat ons lichaam en hoofd even tot rust brengt, een moment van ontsnapping aan de dagelijkse gejaagdheid.
Maar er is een significant verschil tussen jezelf verwennen en jezelf effectief versterken. Jezelf verwennen voelt soms als een pleister op een diepere wond. Het is tijdelijk, troostend, even verdovend. En ja, soms is dat precies wat de situatie vraagt. Een liefdevol, klein gebaar om de scherpste pijn te verzachten, om even lucht te krijgen voordat we de confrontatie aangaan.
Maar jezelf versterken… dat is van een heel ander niveau. Het vraagt om moed, durf en dicht bij jezelf blijven. Om niet weg te kijken van wat moeilijk is. Het betekent erkennen: "Ja, ik ben moe. Ja, ik ben bang. Ja, ik ben boos. Ja, ik ben verdrietig." En in plaats van die gevoelens te verdringen of te ontvluchten, ze te omarmen. Jezelf versterken betekent keuzes maken die op de lange termijn écht voedend zijn, ook al voelen ze op het moment zelf oncomfortabel.
Ware zelfzorg is zelden een quick fix door me-time. Soms is het de discipline opbrengen om die eindeloze scroll op je telefoon te stoppen en de slaap voorrang te geven, ook al voelt het alsof je iets mist. Soms is het de moed vinden om die ene afspraak af te zeggen, ook al knaagt het schuldgevoel, omdat je weet dat je die ademruimte nodig hebt om te herstellen. Soms is het niet toegeven aan de neiging om alles weg te lachen of te rationaliseren, maar de kwetsbaarheid toelaten van wat er werkelijk onder de oppervlakte borrelt.
Zelfzorg gaat over jezelf leren versterken. Met compassie én met innerlijke weerbaarheid. Het is de kunst van het balanceren tussen de zachte momenten van troost en de stevige beslissingen die onze veerkracht opbouwen. Want de ware test van hoe goed we voor onszelf zorgen, zit niet in de makkelijke dagen, maar juist in hoe we onszelf door de ruige momenten loodsen.
En als we onszelf daarin kunnen trainen – in trouw blijven aan onze eigen waarheid, in moedig stilstaan bij onze gevoelens – dan wordt zelfzorg geen af en toe ingeplande activiteit. Het wordt een manier van zijn. Een diep gewortelde overtuiging dat we de moeite waard zijn om voor te vechten, om onszelf met open hart en heldere blik tegemoet te treden, in al onze imperfecte en prachtige menselijkheid. Het is de fundamentele erkenning dat kwetsbaarheid geen zwakte is, maar de basis van moed, verbinding en ware veerkracht. En dát, beste lezer, is de essentie van pure zelfzorg.
WAARVOOR MAG JIJ NOG WAT EXTRA DURF EN MOED VINDEN?