Wat is het makkelijk om anderen met de vinger te wijzen. Sociale media is momenteel bezaaid met tweestrijd. De ene oordeelt over de andere, omdat ze andere meningen hebben, omdat ze denken dat ze het beter weten, omdat zij al gegroeid zijn en de andere in hun ogen nog niet, ...

Nochtans is dit oordeel even hard als datgene waartegen degene die veroordeelt wil vechten.

Je zou bijna bang worden om te delen wie je wel of niet helpt, want o wee, daar staat het veroordelende vingertje al klaar: waarom die wel en de andere niet?

Het doet wat denken aan de rapporten van vroeger: alle tienen die je haalde, daar werd niets over gezegd. Het werd zelfs als normaal beschouwd. Maar die ene 6 die je haalde, dat moest toch beter!

Wat als we meer begrip zouden tonen voor elkaar? Wat als we naar die 6 zouden kijken zoals naar de 10? Bij 10 deed je je best en behaalde je het resultaat dat je voor ogen had. Bij 6 deed je misschien even hard je best, maar is het een vak dat jou niet ligt. Of je deed iets minder je best, omdat je een mindere dag had. 

Ja, alles is voer voor discussie, ja je kan overal tegenin gaan, omdat je iets te zeggen hebt. Misschien wil je een punt bewijzen. Misschien hou je ervan om mensen "te doen nadenken". 

En toch... laten we gezamenlijk opletten voor de meningen die we delen. Omdat elke mening wel degelijk telt. En de ene zal je volgen. De andere wordt erdoor geraakt. Nog een andere zal het tegenovergestelde vinden. 

Daar bestaat een term voor: menselijkheid. 

In plaats van te veroordelen wat bepaalde groeperingen zeggen of doen, in plaats van te verkondigen wat anders en - volgens jou - beter kan, in plaats van te concentreren van de zessen op het rapport, laat ons ook kijken naar de tienen, naar wat ons verbindt met elkaar.

Want door verbinding zullen we samen groeien. En als we verbinden vanuit begrip, staan we veel sterker dan wanneer we tweestrijd zaaien vanuit oordeel.