Over het boek “Wat een burn-out écht met je doet”

De ene burn-out is de andere niet. Dat is waar ik deze blog graag wil mee beginnen. Nikki Nilsen kreeg in 2013 een zware burn-out en ze draagt hier nu nog steeds de gevolgen van. In haar boek deelt ze eerlijk haar verhaal, in de hoop anderen te kunnen inspireren. Ik laat Nikki aan het woord.

Welke boodschap wil je meegeven na je burn-out?

Na mijn burn-out in 2013 is zelfzorg een belangrijk thema in mijn leven geworden. Toen een beetje ongewild, maar nu vind ik het één van de belangrijkste dingen in het leven. Je hebt maar één lichaam en mijn burn-out heeft me laten inzien dat je er maar beter zorg voor kan dragen als je wilt dat het toch een tijdje meegaat. Ik heb het héél lang ontzettend moeilijk gevonden om dit te aanvaarden, want ik was opgevoed met het motto dat ik hard moest werken om mezelf te bewijzen. In tegenstelling tot wat men vaak denkt over mensen met burn-out zijn wij niet lui, wij geven vaak 200% van onszelf, met als gevolg dat we over onze grenzen gaan om anderen te helpen.

Hoe heeft het schrijven van je boek bijgedragen tot jouw herstel?

Het schrijven van mijn boek heeft me geholpen om mijn burn-out op een andere manier te verwerken. Het heeft me gedwongen om te kijken naar hoe mijn ervaring van nut kon zijn voor anderen en wat zij er eventueel uit konden halen. Dat zorgde voor een hoop nieuwe inzichten, maar ook voor de start van een nieuw verwerkingsproces. Want ondertussen ben ik er zeker van dat mijn burn-out een zegen is in mijn leven en als ik één iemand kan helpen met mijn verhaal, dan wil ik dat zeker doen. Het heeft er voor gezorgd dat ik op een andere manier naar mijn eigen leven heb gekeken, minder in de slachtofferrol, maar meer als observator. Het heeft de dingen voor mij in perspectief gezet, waaronder het belang van zelfzorg en zelfliefde.

Hoe ziet zelfzorg er voor jou uit?

Ikzelf vind eigenlijk een heel aantal verschillende, uiteenlopende dingen een vorm van zelfzorg. Ik lijst ze even voor je op en vertel hoe ik dit toepas in mijn eigen leven.

Rustmomenten inlassen

Sinds mijn burn-out heb ik eigenlijk vaste momenten waarop ik niets doe, ook als ik een goede dag of voldoene lepeltjes (energie) heb. Dit zijn écht momenten waarop ik me probeer te focussen op mezelf en de dingen die IK graag doe. Ik doe dus geen werk, voer geen lange, vaak psychologische gesprekken met vriendinnen en doe ook niets in het huishouden. Die avonden zet ik ook vaak iets makkelijks op het menu dat in de oven of in de slow cooker kan. In het begin werd ik erg onrustig van deze momenten, want de “nood” om me productief te voelen zit er nog altijd in en dat blijft een werkpuntje. Op dergelijke momenten doe ik dus wat mij blij maakt, zoals een goed boek lezen met een tasje thee, in bad gaan, een serie kijken, …

Grenzen stellen

Als iemand die vaak over zich heen heeft laten lopen was grenzen stellen in het begin ook echt moeilijk voor mij. Mensen die niet langer hun zin konden krijgen probeerden me te manipuleren en/of lieten me vallen. Moeilijk om te blijven volhouden, maar wél van enorm veel waarde voor mezelf.

Zo zijn alle “vrienden” die mij niet meer konden gebruiken weggevallen en is er nu enkel plaats voor zij die mij en mijn “nee” respecteren. De gedachte hierachter is simpel. Elke keer als ik ja zeg tegen een ander, zeg ik eigenlijk nee tegen mezelf. En alle lepeltjes die ik aan een ander geef zijn lepeltjes die ik niet aan mezelf, mijn partner, mijn werk of mijn huishouden kan geven. Over mijn grenzen gaan is misschien wel fijn voor diegene die iets vraagt, maar ik zit achteraf met de gebakken peren en moet recupereren.

Ik heb geleerd dat er mensen zijn die mij zullen respecteren voor wie ik ben, ook als dat wil zeggen dat ik niet vaak kan helpen op de manier dat zij dat willen en dat wil ik niet meer kwijt. Mijn waarde hangt niet af van mijn behulpzaamheid.

Gezond(er) eten en leven

Toegegeven, de momenten dat ik te moe ben om iets fatsoenlijks te eten te maken zijn ondertussen al niet meer op één hand te tellen, maar meestal lukt het me wel om iets gezonds en voedzaam op tafel te toveren. Ook al is het maar iets simpel als kipfilet met groentjes uit de oven, ik merk dat het mijn lichaam helpt om beter de dag door te komen, wat mij uiteindelijk op termijn ook weer een extra lepeltje oplevert. Hier hoort voor mij ook letten op wat ik in/op mijn lichaam stop.

Ik probeer elk jaar een stapje te nemen naar een vegan merk, een merk dat niet op dieren test of iets wat ecologischer is (zoals een bamboe tandenborstel bijvoorbeeld).

Mijn lichaam eren

Dit houdt voor mij veel in, van gezond eten tot tijd maken voor mezelf om tot rust te komen, maar ook herkennen van depressie symptomen en op tijd op de rem gaan staan.

In het begin van mijn burn-out voelde ik me vooral verraden door mijn eigen lichaam, maar nu heb ik écht het belang geleerd van het eren van mijn lichaam. Ik bekijk het vanuit compassie, want mijn lichaam doet elke dag (én nacht) hard zijn best voor mij om mij in leven te houden.

Dus waarom zou ik het niet helpen als het dit van mij vraagt? Waarom zou ik geen dutje doen als ik moe ben of in bad gaan als ik voel dat ik gespannen ben? Als mijn lichaam een beste vriendin was, zou ik haar ook aanraden rust te nemen, dus vind ik dat ik dit zelf ook moet toepassen.

Uiteindelijk is dat alleen maar een win-win, want door jezelf vanuit compassie toe te spreken haal je er ook het taboe vanaf. Je valideert jezelf, waardoor je een gevoel van rust ervaart. Maakt niet uit wat een ander van jouw beslissingen vindt, zij hebben niet te leven met jouw lichaam en de beperkingen die het soms met zich meebrengt. Eer je lichaam.

Therapie

Een vorm van zelfzorg waar nog altijd veel te veel taboe rond is, is het starten van therapie. Als je auto kapot is, ga je toch ook naar de garage? Waarom zou je dan niet iemand zoeken die jou mentale auto weer aan de praat kan krijgen?

Ik ben sinds begin 2021 in therapie bij iemand die me met sprongen vooruit heeft doen gaan. Ze gaf me tools om mijn angst en paniek onder controle te houden. Ze gaf me de moed om toch als auteur in bijberoep te starten, ondanks mijn burn-out en de energiestoornis die ik er aan over hield. Ze helpt me om de juiste prioriteiten te stellen, zodat ik niet over mijn grens ga en opnieuw in een burn-out beland.

De juiste therapeut(e) kan zo een meerwaarde zijn in je leven! Het heeft even geduurd voordat ik bij haar in begeleiding kwam, maar ik heb geleerd dat je op zoek mag gaan naar de hulpverlener die bij je past.

Je komt in het leven ook niet altijd met iedereen overeen, met je zorgverlener is dit niet anders. Het is geen schande om te blijven zoeken tot je iemand vindt die écht bij jou past en waarvan je voelt dat hij/zij jou kan brengen wat je zoekt. In therapie gaan is daarom voor mij de ultieme vorm van zelfzorg.

Lieselot aan het woord

Het boek van Nikki kan een grote meerwaarde zijn voor mensen met een burn-out. Ik heb zelf ook ooit een burn-out doorgemaakt. Hoewel ik heel wat zaken herken in het verhaal van Nikki, is mijn verhaal toch compleet anders.

Het is dus niet omdat je je niet (helemaal) herkent in het verhaal van Nikki dat jouw verhaal daarom minder waardevol is of dat je "geen reden" zou hebben om een burn-out door te maken. Veel mensen hebben in theorie het ideale leven en komen toch in een burn-out terecht. 

Ik voel dat het intussen tijd geworden is om hier wat meer mee aan de slag te gaan, omdat er nog te weinig geweten is over burn-out en het nog te vaak gezien wordt als een ziekte van "aanstellers" of "te veel werken".

Ik geloof echter dat het voornamelijk te maken heeft met jezelf niet kunnen of durven zijn. Want als je constant het gevoel hebt dat je moet proberen passen in een beeld dat de maatschappij van jou lijkt te verwachten OF dat je veroordeeld wordt om wie je bent, dan raak je op den duur opgebrand. Het kan iedereen overkomen en ik voel het als mijn missie om mensen te ondersteunen om zichzelf te kunnen zijn. Dat is namelijk je beste medicijn.

Het praktische zelfzorgboek

Voor mij is het van onontbeerlijk belang om jezelf te kennen, waardoor je beter aan zelfzorg kan doen. Daarom schreef ik Het praktische zelfzorgboek. Dit boek is een praktisch doe-boek dat je helpt om inzichten te krijgen in wie je bent en wat je nodig hebt om je beter in je vel te voelen. In mijn ogen is de combinatie van beide boeken een heel krachtige tool om zélf met een burn-out aan de slag te gaan. Dit uiteraard steeds in overleg met je huisarts en best in combinatie met persoonlijke begeleiding.

Ik wil deze blog graag afsluiten zoals ik begonnen ben: de ene burn-out is de andere niet. Weet dat je er niet alleen voor staat en dat er best wel wat zorgverleners zijn die jou kunnen helpen. 

Hoe herkenbaar is het verhaal van Nikki voor jou?

Wil je de boeken graag bestellen?